به گزارش ایرنا، در ادامه حملات تجاوزگرانه رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونیستی، دیروز شاهد حمله ناجوانمردان آن‌ها به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بودیم.
آسمان پایتخت ایران بار دیگر شاهد صدای ناهنجار تجاوزگری بود؛ حمله‌ای از سوی رژیم صهیونیستی که هدفش نه فقط تخریب فیزیکی، بلکه شکستن اراده یک ملت بود. موشک‌هایی که آمده بودند تا سکوت بکارند، اما صدایی را خاموش نکردند؛ بلکه بر طنین آن افزودند.
رسانه، تسلیم نمی‌شود
رژیم صهیونیستی در حمله اخیر خود به خاک جمهوری اسلامی ایران، نه تنها به دنبال ضربه نظامی بود، بلکه تیر زهرآلود خود را به‌سوی مهم‌ترین سنگر نرم ملت ایران نشانه رفته بود، یعنی رسانه. ساختمان سازمان صداوسیما در تهران، یکی از اهداف این تهاجم بود. این انتخاب، کاملاً معنادار و هدفمند بود؛ دشمن می‌دانست که در عصری که نبردها نه‌فقط با موشک، بلکه با معنا و پیام هدایت می‌شوند، رسانه، حکم میدان جنگ اصلی را دارد.
در همان لحظاتی که دود و گرد انفجار در نزدیکی مرکز پخش زنده بلند شد، این رسانه عقب ننشست. نه خاموش شد، نه قطع کرد، نه وحشت‌زده تسلیم شد. رسانه پای کار ایستاد و در خط مقدم این ایستادگی، چهره‌ای درخشید که امروز به نماد مقاومت رسانه‌ای تبدیل شده است.
گوینده‌ای به سبک قهرمانان فوتبال
در میانه یک پخش زنده رسمی، زمانی که دوربین‌ها روشن‌اند و نگاه میلیون‌ها نفر به صفحه تلویزیون دوخته شده، هر حرکت و هر سکوت معنایی فراتر از تصویر می‌گیرد. روز گذشته، در لحظه‌ای که حمله‌ای فیزیکی به یکی از ساختمان‌های رسانه ملی صورت گرفت، گوینده صداوسیما، سحر امامی، با آرامشی ستودنی در میان حملات ناجوانمردانه صهیونیستی ایستادگی کرد تا تصویری ماندگار در تاریخ ایران و حتی جهان ثبت کند.
امامی، تنها یک گوینده نبود؛ او در آن شب، نقش یک سرباز را ایفا کرد، سربازی که سلاحش صدا بود، میدانش استودیو و هدفش امیدبخشی به مردمی که در خانه، گوش به حقیقت سپرده بودند.
این صحنه، تنها یک بازگشت ساده نبود؛ بلکه تداعی‌کننده روحیه‌ای است که در عرصه ورزش بارها آن را ستوده‌ایم. مانند بازیکنی که در فینال یک رقابت بین‌المللی پس از مصدومیت، دوباره به زمین بازمی‌گردد، نه برای نمایش، بلکه برای امید.
ورزش قهرمانی، به‌ویژه فوتبال، همواره نماد تلاش برای پیروزی در سخت‌ترین شرایط بوده است. تیمی که عقب می‌افتد، اما با همدلی و انسجام، نتیجه را برمی‌گرداند. امروز نیز در میدان رسانه، گوینده‌ای ایستاد که نگذاشت پیام حقیقت، قربانی ترس و فشار شود.
ما در فوتبال از «بازگشت بزرگ» زیاد شنیده‌ایم، از برد تاریخی برابر استرالیا تا گل دقیقه نودی برابر مراکش. اما دیروز، این «بازگشت بزرگ» در قاب دوربین رقم خورد؛ جایی که خبرنگار نه‌فقط خبر را خواند، بلکه خودش تبدیل به نماد مقاومت و امید شد.
حرکت سحر امامی، صرفا نه یک واکنش به بحران بود بلکه یادآور یک اصل مهم نیز بود، اینکه سربازِ رسانه، مانند قهرمان میدان، در لحظه حساس تصمیم می‌گیرد می‌ماند، می‌جنگد و امید می‌آفریند.
سحر امامی در ترکیب اصلی مقاومت رسانه‌ای
حرکت شجاعانه‌ی سحر امامی در مقابل حمله تجاوزگرانه رژیم صهیونیستی به ایران، خیلی سریع در سراسر جهان بازتاب یافت و به سوژه‌ای پرجنب‌وجوش در رسانه‌های بین‌المللی و شبکه‌های اجتماعی بدل شد. تصاویر و ویدئوهای لحظه‌ای که این شیرزن ایرانی، در اوج بحران و با وجود خطرات جانی، پخش زنده را ادامه داد و پیام مقاومت و ایستادگی ملت ایران را به گوش جهانیان رساند، بارها و بارها بازنشر شد.
خبرگزاری‌ها و تحلیل‌گران سیاسی و رسانه‌ای از نقاط مختلف دنیا، این لحظه تاریخی را به‌عنوان نمادی از قدرت نرم و استقامت ملی توصیف کردند و آن را نمونه‌ای شاخص از روحیه مقاومتی در برابر ظلم و خشونت معرفی کردند. در شبکه‌های اجتماعی، هزاران پیام حمایت و تحسین از این اقدام جسورانه منتشر شد و کاربران بسیاری این گوینده را با قهرمانان بزرگ ورزشی و ملی کشور مقایسه کردند.
اما این تحسین‌ها تنها به کلمات محدود نماند. در حرکتی بی‌سابقه و پرمعنا، چند تن از برجسته‌ترین قهرمانان ملی ایران در رشته‌های مختلف ورزشی، از جمله کشتی، تکواندو، وزنه‌برداری و حتی قهرمانان پارالمپیک، به پاس این ایستادگی و شجاعت، مدال‌های افتخارآمیز خود را به سحر امامی تقدیم کردند.
این قهرمانان در پیام‌های جداگانه و مشترک خود اعلام کردند:«سحر امامی، با ایستادگی خود در خط مقدم رسانه، نه تنها صدای حقیقت را حفظ کرد، بلکه روحیه و امید ملت ایران را به جهانیان نشان داد. این حرکت، همانند قهرمانی در میدان ورزش است و ما این مدال‌ها را به نشانه احترام و همبستگی به او تقدیم می‌کنیم.»