به گزارش روز دوشنبه گروه علمی ایرنا از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، حمید جهان‌بخش از محققان طرح عنوان پروژه را «روسازی آسفالتی دوستدار محیط زیست دارای قابلیت گرمایش القایی و ترمیم القایی» ذکر کرد و گفت: ما در این پروژه با استفاده از قابلیت ترمیم القایی راهکاری برای اصلاح خرابی‌های رویه آسفالتی ارائه دادیم به گونه‌ای که با استفاده از این روش می‌توان ۵۰ تا ۷۰ درصد عمر روسازی‌های آسفالتی را بازگرداند.
وی با بیان اینکه مخلوط آسفالتی اولیه ارائه شده در این پروژه نسبت به مخلوط آسفالتی متداول ۲۰ درصد ارزان‌تر است، افزود: به طور متوسط این مخلوط آسفالتی در افزایش هر یک‌سال عمر سازه روسازی در مقایسه با روش های متداول، ۹۰ درصد ارزان‌تر بوده و به مقدار ۶۰ درصد آلایندگی زیست محیطی و مصرف انرژی را کاهش می‌دهد.
جهان‌بخش با اشاره به روش اجرای این طرح اظهار کرد: در این مطالعه با بهینه‌سازی مخلوط آسفالتی رسانا در فاز آزمایشگاهی، مخلوط آسفالتی سرد که می‌توان در ساخت آن از روش گرمایش القایی توسط امواج الکترومغناطیس بهره گرفت معرفی کردیم. این محصول مصرف منابع انرژی و تولید گازهای گلخانه‌ای را به صورت چشمگیری در مقایسه با مخلوط آسفالتی داغ کاهش می‌دهد.
این محقق با تاکید بر اینکه مخلوط آسفالتی دوستدار محیط زیست است، خاطرنشان کرد: این ماده بر مبنای مواد و مصالح ضایعاتی به تولید رسیده که نه تنها توانایی جذب بالای امواج الکترومغناطیس را دارد، بلکه از قابلیت ترمیم القایی مناسبی برخوردار است.
وی انتشار ۶ مقاله ISI و توسعه پارامترهایی نوین برای ارزیابی قابلیت ترمیم القایی مخلوط‌های آسفالتی را از دستاوردهای این مطالعات نام برد و یادآور شد: در نمونه خارجی این طرح محققین دانشگاه ناتینگهام انگلستان از افزودنی رسانای الیاف پشم فولادی استفاده کردند که نسبت به نمونه معرفی شده توسط این گروه تحقیقاتی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، عمر اولیه کمتر و هزینه به شدت بالاتری دارد. علاوه بر این استفاده از الیاف پشم فولادی به زنگ‌زدگی این افزودنی در مخلوط آسفالتی و تضعیف قابلیت خدمت‌رسانی آن در محل اجرا منجر می‌شود.
جهان‌بخش ادامه داد: با اجرای روسازی آسفالتی با قابلیت گرمایش القایی و ترمیم القایی می‌توان هزینه‌های مدیریت و نگهداری روسازی‌های آسفالتی مربوط به وزارت راه و شهرسازی و سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای را جهت حفظ رویه‌های آسفالتی در شرایط مناسب خدمت‌رسانی و آلودگی‌های محیط زیستی به صورت قابل توجهی کاهش داد.
این طرح با همکاری حمید جهان‌بخش و با راهنمایی محمد محمدی کریمی و فریدون مقدس‌نژاد در دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شد.