به گزارش ایرنا از مرکز اطلاعات مالی، هادی خانی با اشاره به اینکه بیش از چند سال است فریاد می‌زنیم که عادی‌سازی پرونده کشور در گروه اقدام مالی و خروج از لیست سیاه، گرفتن ابزار اقدامات خصمانه از دست آمریکا است نه تداوم حضور در این لیست، گفت: این ادعای مخالفان که FATF به ابزار آمریکا برای فشار به ایران تبدیل شده، درست است اما کامل بیان نمی‌کنند.
وی با تعریف نسخه کامل این ادعا، بیان‌داشت: تحت‌فشار کشورهای مخالف ما، قرار است هم‌زمان کشورهای چین، امارات و ترکیه تحت ارزیابی دوره‌ای FATF قرار گیرند که یکی از مهم‌ترین محورهای ارزیابی این نهاد ناظر، اقدامات قهری این سه کشور در خصوص برخورد با فعالیت‌های اقتصادی اتباع کشورهای حاضر در لیست سیاه منطبق با استانداردهای مصوب است.
خانی افزود: به‌تبع آن شاهد تشدید اقدامات نظارتی مهم‌ترین شرکای تجاری‌مان علیه خودمان هستیم که مصداق سوءاستفاده آمریکا از حضورمان در لیست سیاه برای فشار به ایران است.
لیست سیاه؛ مانعی برای بهره‌برداری از لغو تحریم
معاون وزیر اقتصاد با انتقاد از سطح نگری و ساده‌اندیشی برخی اشخاص به نکته مهمی پرداخت و گفت: فرض کنیم مذاکرات با آمریکا به جمع‌بندی برسد و تحریم‌ها لغو شود؛ سؤال مهم اینجاست آیا با وجود حضور ایران در لیست سیاه و محدودیت‌های تعاملات پولی و مالی همه کشورها به غیر از کره‌شمالی با کشورمان به بهانه اقدامات تقابلی علیه کشورهای پرخطر، توافق ما با آمریکا تا زمان خروجمان از این لیست و لغو اقدامات تقابلی علیه نظام پولی و مالی کشور، به‌صورت یک‌جانبه به نفع آمریکا نخواهد بود؟
رئیس مرکز اطلاعات مالی به برنامه مشخص آمریکایی‌ها در این زمینه با دستور علنی ترامپ به خزانه‌داری این کشور برای به‌کارگیری همه تلاش‌ها جهت حفظ ایران در لیست سیاه FATF اشاره کرد و افزود: آیا اینکه برخی در داخل کشور با این رویکرد هم‌راستا حرکت کردند قابل‌تأمل نیست؟ امروز آمریکایی‌ها در مذاکرات، با اطمینان از محدودیت‌های پولی و مالی ناشی از حضورمان در لیست سیاه FATF با خیالی آسوده‌تر امتیاز می‌دهند چون می‌دانند با برداشتن سد تحریم‌های ظالمانه از مقابل ایران عملاً برنامه‌های پیشرفت کشور به سد FATF برخورد و عبور زمان‌بر از این مانع، سال‌ها تحقق اهداف اقتصادی ایران اسلامی را با چالش روبه‌رو می‌کند؛ همان سال‌هایی که می‌توانستیم در گذشته به نفع خودمان مدیریت کنیم.
تأیید بندهای برنامه اقدام در FATF با وجود حضور آمریکا و رژیم اشغالگر قدس
این مقام مسئول، همچنین با ابزار تأسف از اظهارنظرهای غیر کارشناسی درباره عدم امکان خروج از لیست سیاه به دلیل اجماع و رأی منفی آمریکا و اسراییل در اجلاس اصلی FATF، گفت: در دولت شهید رئیسی، تائید دو بند از برنامه اقدام به نفع کشورمان را در اجلاس اصلی با وجود حضور آمریکا و اسراییل گرفتیم و قبل از آن هم به همین منوال ۱۵ بند به تأیید رسیده بود.
خانی با بیان اینکه اصول در اجلاس اصلی FATF مفهومی مشابه آنچه در کشورمان در خصوص رأی‌گیری جلسات شاهدیم وجود ندارد که گروهی بگویند بله و گروهی بگویند خیر، افزود: تمرکز اجلاس بر طرح و پاسخ به ایرادات فنی است و بعد از پاسخ به ایرادات و رفع شبهات عملاً اجماع رخ می‌دهد و اینکه به یک یا چند کشور اجازه داده شود با رویکرد سیاسی و بدون دلیل فنی و یا بدون استناد به توصیه‌های FATF، مانع اجماع شوند کاملاً نادرست و منطبق با رویه‌های مصوب این گروه نیست.
وی ادامه داد: حتماً هر کشوری که به‌عنوان مخالف صحبت می‌کند باید مستند به استانداردهای FATF دلایل عدم موافقت را تشریح و وقتی پاسخ به‌صورت مستند دریافت می‌کند عملاً مخالفت او منتفی خواهد شد و با همین روش ۱۷ بند برنامه اقدام و خروج ایران از ذیل توصیه ۷ در اجلاس FATF مورد تائید قرار گرفته است.
دلایل دیگری بر رد فرضیه اجماع مخالفان
رئیس مرکز اطلاعات مالی در رد ادعای عدم امکان خروج از لیست سیاه به دلیل اجماع و رأی منفی آمریکا و اسراییل در اجلاس FATF به این نکته نیز اشاره کرد که اگر نظام رأی‌گیری FATF با یک یا دو رأی منفی به ضرر کشور تمام می‌شود پس باید با رأی منفی روسیه همچنین آرای منفی برخی کشورهای دوست او، عملاً عضویت این کشور تعلیق نمی‌شد ولی تعلیق شد و یا اینکه امروز آفریقای جنوبی که عضو اصلی FATF است و با رأی اجلاس اصلی به لیست خاکستری رفته، خودش علیه خودش رأی منفی داده که اجماع با تعریفی که مخالفان می‌گویند رخ داده باشد؟!
رئیس مرکز اطلاعات مالی در پایان، مخالفان عادی‌سازی پرونده ایران در FATF را به مطالعه وضعیت سایر کشورها از جمله خود آمریکا در این نهاد تشویق و دو سؤال مطرح کرد: آیا با فرض قبول ادعای اجماع سازی توسط یک کشور علیه کشور دیگر پس چرا آمریکایی‌ها بیش از یک دهه نتوانسته‌اند وضعیت خودشان را در ارزیابی‌های FATF کاملاً سفید کنند؟ آیا تداوم رویکرد پاک کردن صورت‌مسئله بزرگی به نام FATF در عوض ورود و مدیریت این چالش به نفع منافع ملی است؟