داغ نیوز

باشگاه خبرنگاران جوان؛ نفیسه خلیلی - ابراهیم شفیعی، بازیگر «خنده بازار» با حضور در برنامه «از مامان بگو» از نقش مادرش در زندگی گفت و تعریف کرد: دوران کودکی‌ام مثل همه دهه پنجاهی‌ها توام با بمباران، ترس‌های ناشی از جنگ، پناهگاه، آژیر‌های قرمز و کابوس‌های شبانه بود. ما باید به نحوی از این ترس فرار می‌کردیم؛ آن هم با پناه بردن به مادر. آن زمان مادر بهترین عنصری بود، که می‌توانست از ترس ما جلوگیری کند.

شفیعی ادامه داد: من به یاد دارم آن موقع زیر پله‌ای داشتیم، که برای ما حکم پناهگاه امن داشت. یعنی فکر می‌کردیم اگر بمب هم روی سقف خانه‌مان بیفتد، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. چون مادرمان به ما گفته بود در اینجا هیچ خطری شما را تهدید نمی‌کند، که باعث شده بود مقدار زیادی از ترسمان بریزد. مادرم در زیر پله جعبه بزرگ بیسکویت با آب گذاشته بود، تا زمان‌هایی که آنجا می‌خوابیم و وضعیت قرمز می‌شد، ما از آن بیسکویت‌ها بخوریم و مشکلی برایمان پیش نیاید. اگرچه خداروشکر اتفاق بدی برایمان نیفتد، ولی ما آنقدر از آن بیسکویت‌ها می‌خوردیم، که مادرم مجبور می‌شد بیسکویت اضافه کند. بمب نمی‌افتاد، ولی ما در حال بیسکویت خوردن بودیم. خلاصه کودکی را گذراندیم و خداروشکر من مادری دارم، که علاوه‌بر اینکه مادرم است، دوستم هم است.

به گفته بازیگر «محله گل و بلبل»، ما بجای رابطه مادری و فرزندی، بیشتر رابطه دوستانه داریم. مادرم علاوه‌بر اینکه مادرم است، تراپیستم هم است. مادرم علاوه‌بر اینکه مادرم است، رفیقم و همدمم هم است. من خیلی خوش شانسم، که یک نفر در زندگی‌ام است، که بدون هیچ قضاوتی می‌تواند به حرف‌هایم گوش کند. به همین دلیل، من همیشه به مادرم اعتماد کردم و از او جدا نشدم. همیشه خواستم به او نزدیک شوم و با او حرف بزنم.