فوتبال ایران در یک ماه گذشته اوضاع عجیب و متفاوتی را تجربه کرده و در این مدت شاهد نظرات و نقد‌های عجیب و تندی نسبت به شرایط فعلی فوتبال ایران بوده ایم. چند هفته قبل و در خلال برگزاری مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲، تیم ملی ایران در دو مسابقه پیاپی برابر کره شمالی و قرقیزستان در خارج از خانه به میدان رفته و به دو نتیجه مشابه دست یافت. تیم ملی ایران تحت هدایت امیر قلعه‌نویی، در هر دو دیدار در نیمه اول نمایش درخشانی داشته و برتری قابل توجهی نسبت به حریف ایجاد کرد. اما اوضاع در هر دو مسابقه در نیمه دوم تغییر یافت و همین باعث ایراد انتقادات شدیدی نسبت به عملکرد تیم ملی ایران در فاصله یک سال و نیم مانده به جام جهانی شده است.
منتقدان به نمایندگی جواد خیابانی و چند بازیکن قدیمی فوتبال ایران، معتقدند تیم ملی زیر نظر امیر قلعه‌نویی پیشرفت خاصی نداشته و چه از نظر سبک بازی و چه از نظر بازیکنان حاضر در اردو، درگیر یک چرخه باطل و تکراری شده است. گروه منتقد فوتبال ایران تصور می‌کنند امیر قلعه‌نویی گزینه مناسبی برای تیم ملی نیست و علی‌رغم کسب ۱۶ امتیاز از شش بازی و قرار گرفتن در مسیر صعود آسان و مستقیم به جام جهانی، هنوز تیم ملی رضایت منتقدان را جلب نکرده و نتوانسته افکار عمومی را با خود همسو سازد.
این اتفاق در حالی رخ داده که کمتر کسی در ذهن دارد امتیاز میزبانی به خصوص در قاره‌ای مانند آسیا، با توجه به فواصل دور تفاوت شدید شرایط اقلیمی و آب و هوایی در کشور‌های مختلف، وسعت قاره و البته سبک خاص حمایت هواداران و ورزشگاه‌های بزرگ، از اهمیت دوچندانی حتی نسبت به کشور‌های اروپایی برخوردار است. اما تیم ملی ایران و البته نمایندگان باشگاهی، در ماه‌های اخیر از امتیاز میزبانی تقریباً محروم بودند و مسابقه برابر قرقیزستان نیز در چمن اسفناک و وحشتناک فولادشهر در اصفهان برگزار شده است.
طرفداران کادر فنی تیم ملی معتقدند دیگر مدعیان نیز در آسیا عملکرد چندان خوبی ندارند و در این مقطع تنها نکته حائز اهمیت، صعود مستقیم به جام جهانی و رزرو بلیت حضور در این تورنمنت است. اما معتقدان تصور می‌کنند نسل تیم ملی نسبت به سال‌های اخیر عوض نشده و با این سبک بازی و ترکیب تقریباً مشخص بازیکنان، تیم ملی ایران شانس و بخت چندانی برای درخشش در جام جهانی نخواهد داشت.
اما بعد از سپری کردن مقطع فیفادی بود که مسابقات باشگاهی در آسیا برای نمایندگان ایران آغاز شد و اینجا و برخلاف رده ملی، اوضاع حتی از نظر نتیجه‌گیری نیز اسفناک و بسیار دور از انتظار بوده است. سه نماینده ایران در این هفته در دو تورنمنت مختلف در آسیا به میدان رفتند و گرچه تصور می‌شد هر سه تیم استقلال، پرسپولیس و سپاهان کار چندان دشواری برای کسب پیروزی نداشته باشد، اما سه تساوی متوالی باعث شد شرایط آنها حتی برای حضور در مرحله بعد به خطر افتد و حالا حتی حضور در مرحله حذفی لیگ نخبگان آسیا نیز چندان برای دو تیم پرطرفدار ایران محتمل نیست.
پرسپولیس همانند دیگر مسابقات خود در لیگ نخبگان این فصل در بازی برابر الریان نیز ابتدا از حریف خود پیش افتاده و سناریو بازی‌های قبل تکرار شد. بعد از زدن گل اول، نمایش پرسپولیس به کلی تغییر کرد و در نهایت فشار حریف در نیمه دوم منجر به دریافت گل تساوی شد. تیم گاریدو در این مسابقه خوش شانس بود که در دقایق پایانی همین یک امتیاز را حفظ کرد و عملکرد پرسپولیس در این فصل در لیگ نخبگان آسیا به هیچ وجه قابل دفاع نبوده است.
همچنین استقلال در این فصل دچار حواشی و تغییرات فراوانی شده است. آنها اگرچه در دیدار برابر پاختاکور عملکرد ضعیفی نداشتند، اما کسب تساوی هم نتیجه چندان امیدوارکننده‌ای برای این تیم نبود و حالا آنها نیز مانند پرسپولیس از پنج مسابقه ابتدایی خود تنها موفق به کسب یک پیروزی شده اند. اگرچه هر دو تیم هنوز شانس حضور در مرحله بعد را دارند، اما احتمالاً قرعه وحشتناکی در انتظار نمایندگان ایران در لیگ نخبگان آسیا خواهد بود و بعید است امسال یک تیم ایرانی در جمع تیم‌های پایانی این تورنمنت جایی داشته باشد.
اما سپاهان نیز در مسابقه شب گذشته خود در برابر الوحدات نمایش چندان خوبی نداشت و هنوز کادر فنی جدید این تیم نتوانسته اوضاع را به سود آنها تغییر دهد. علی‌رغم حواشی عجیب داوری سپاهان در طول ۹۰ دقیقه و در شرایطی که به نظر آنها از لحاظ نیروی انسانی در شرایط بسیار بهتری از حریف قرار داشتند، سپاهان نتوانست برنامه‌های خود را به تیم رقیب دیکته کند و در نهایت این بازی نیز با تساوی پایان رسید. در حال حاضر تنها تراکتور شرایط خوبی در آسیا دارد و به نظر آنها امشب در مسابقه الوکره نیز از شانس قابل توجهی برای کسب پیروزی برخوردارند.
اما در سوی مقابل، نمایندگان عربستان به قلع و قمع رقبا پرداخته و با تکیه بر ستاره‌های بزرگ و خارجی خود، احتمالاً از بخت نخست کسب عنوان قهرمانی در لیگ نخبگان آسیا در اولین دوره به شمار می‌آیند. تعدد ستاره‌های بزرگ و بین‌المللی باعث ایجاد اختلاف سطح محسوس و معنادار بین تیم‌های عربستان و به عنوان مثال نمایندگان ایران شده و به نظر می‌رسد با ادامه این روند نه تنها در این فصل، که در سال‌های آینده نیز حرف چندانی حتی در غرب آسیا در رده باشگاهی نخواهیم داشت.
اما اوضاع در رده ملی کاملا متفاوت است. تیم ملی عربستان علی‌رغم استخدام یک سرمربی بزرگ و بین المللی مانند روبرتو مانچینی حتی در مسیر صعود به جام جهانی نیز به سد دشواری برخورد کرده و حضور آنها در این تورنمنت به مخاطره افتاده است. روبرتو مانچینی نیز در ماه‌های پایانی حضور خود در عربستان نسبت به این موضوع انتقاد کرده و مدعی شد حضور بازیکنان بزرگ در لیگ این کشور متضمن درخشش تیم ملی این کشور و در واقع رشد فوتبال عربستان حداقل در رده ملی نیست. این اتفاق در حالی رخ داده که فوتبال این همسایه جنوبی از لحاظ امکانات و سخت افزار، حتی تنه به تنه بهترین و پیشرفته‌ترین کشور‌های دنیا می‌زند و باشگاه‌هایی مانند الهلال و النصر از نظر امکانات، استخدام بازیکن، چمن ورزشگاه و پرداخت دستمزد و همه ابزار کسب موفقیت در فوتبال، حتی از باکلاس‌ترین باشگاه‌های دنیا نیز چیزی کمتر ندارند.
اما از حیث نتیجه‌گیری، پرورش نسل و حضور بازیکنان لژیونر در سطح اول فوتبال جهان و مواردی از این دست، فوتبال عربستان در سال‌های اخیر در رده ملی در مقابل تیم ملی ایران حرف چندانی برای گفتن نداشته و به وضوح سطح فوتبال در رده ملی در ایران بالاتر از همسایه جنوبی و حتی دیگر کشور‌های منطقه است. ستاره‌های بزرگی مانند مهدی طارمی، علیرضا جهانبخش و سردار آزمون در سال‌های اخیر در بالاترین سطح فوتبال اروپا و در لیگ قهرمانان عملکرد درخشانی داشتند و از این حیث حتی یک بازیکن عربستانی نیز در چنین سطحی دیده نشده است.
شرایط در فوتبال به شکلی است که نمی‌توان صرفاً با تکیه بر چند فاکتور و متغیر، یک نتیجه علمی درست و ۱۰۰ درصد منطقی گرفت. اما علی‌ای‌حال به نظر می‌رسد فوتبال ملی ایران علی‌رغم فقر شدید امکانات و ابزار برای کسب موفقیت، همچنان حداقل در غرب آسیا می‌تواند حرف اول را بزند. اما در رده باشگاهی و با توجه به اینکه امکان بنا کردن یک تیم بزرگ با استفاده از ابزار‌های خارجی وجود دارد، در سال‌های اخیر در مقابل عربستان به ندرت به کسب پیروزی امیدوار بودیم و احتمالاً این روند در ادامه فصل و در حتی در سال‌های بعد نیز تکرار خواهد شد.
اینجا ما از مخاطبان گرامی دعوت می‌کنیم تا در این مباحثه شرکت کنند و نظرات خود را برای ما ارسال کند. در مجادله بین فوتبال ایران و عربستان به عنوان دو قطب و قدرت سنتی غرب آسیا، کدام تیم در سال‌های اخیر عملکرد بهتری ارائه داده‌اند؟ به نظر در رده باشگاهی و ملی تفاوت شدید و معناداری بین فوتبال دو کشور دیده می‌شود، اما سوال اینجاست که در مجموع پروژه پیشرفت فوتبال در یک دهه اخیر، به سود کدام یک از این دو رقیب پیش رفته است؟ لطفاً نظرات خود را برای ما ارسال کنید.
منبع: ورزش سه
منبع: fararu.com
نظر دهید